Memphis - Nashville

Wie Memphis zegt, zegt CPAC, right? 

Ik kreeg de unieke kans om de CPAC-conferentie in Memphis bij te wonen. CPAC (Conservative Political Action Conference) wordt georganiseerd door de conservatieve en kritisch-republikeinse denktank ACU. Het congres in Memphis is veel kleinschaliger dan de jaarlijkse conventie in Washington, maar strikte voor de gelegenheid toch wat grote namen zoals Candace Owens, oprichtster van de Blexit-beweging (niet te verwarren met Brexit ;)). De directeur van CPAC begroette ons enthousiast en was vooral benieuwd naar wat die Vlamingen kwamen doen op hun congres. We wisselden wat van gedachten over de Europese en Belgische politiek. Het werd een interessant en leerrijk dagvullend programma en ’s avonds werden we uitgenodigd voor een gezellig etentje onder gelijkgezinden. 

Antoon is een echte dierenvriend, speciaal voor hem reden we naar het Peabody hotel in downtown Memphis voor een wel heel bijzondere attractie. Tweemaal per dag (om 11u en 17u) worden de hoteleendjes (échte eendjes) met de lift van het bovenste verdiep naar de fontein beneden in de lobby begeleid. Antoon en ik nemen plaats op het tapijt in de lobby tussen tientallen andere nieuwsgierigen. Vol spanning kijken we richting de lift. ‘Ping’, de deuren gaan open en een half dozijn eendjes waggelt over de rode loper richting de fontein. Even dreigt het mis te lopen wanneer ze afbuigen naar de bar, maar al snel vinden ze klapwiekend de weg naar het het water. Of Antoon enthousiast is, is niet meteen af te lezen van zijn gezicht. Ik vermoed dat hij nog niet helemaal begrijpt hoe die eendjes ineens uit de lift kwamen gelopen. De fontein mét de zwemmende eendjes erin vindt hij dan weer wel geweldig.

We stoppen nog bij een weggehaald confederaal monument. Wat is overgebleven zijn twee bordjes met wat uitleg bij. Het monument van de verdwenen luitenant-generaal Nathan Bedford Forrest werd opgericht in 1904 door de ‘Sons of Confederate Veterans’. Zij zetten zich vooral in voor het onderhoud van de graven van hun gevallen (voorouder)soldaten. Het andere bord vermeldt dat nazaat Nathan Bedford Forrest III als eerste Amerikaanse soldaat sneuvelde in WOII. Het mocht echter niet baten voor het beeld van de oude Forrest. Het monument werd naast de progressieve universiteitscampus weggehaald nadat het er meer dan een eeuw stond. Met het weghalen van dergelijke monumenten, verloochent men een deel van het verleden, of je er nu voor of tegen bent, dit is een deel van de Amerikaanse geschiedenis.

We passeren nog de legendarische Sun-records. De voormalige platenstudio doet nu dienst als museum en diner. In de Sun Studio hield het befaamde ‘Million Dollar Quartet’ een jamsessie op 4 december 1956; Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Johnny Cash en Elvis Presley.

Graceland

Elke Elvis-fan moet Graceland toch één keer in zijn leven gezien hebben. Met een shuttle worden we van het informatiecentrum naar de woning van Elvis gebracht. De woning en het landgoed zijn nog steeds voor een stukje eigendom van dochter Lisa Marie Presley. De inrichting van het huis is nog exact zoals toen Elvis er woonde. De rondleiding op het landgoed eindigt bij de begraafplaats van Elvis. Ook zijn ouders en grootmoeder zijn hier begraven en er ligt een gedenkplaatje voor zijn tweelingbroertje, gestorven bij de geboorte. 

Er staat een shuttle klaar om ons terug naar het informatiecentrum te brengen waar de rondleiding verder gaat. De expositie is heel erg uitgebreid en onderverdeeld in verschillende gebouwen. We zien nog Elvis’ twee vliegtuigen, zijn gigantisch wagen- en motorpark. Een tentoonstelling over Elvis in het leger met de originele uniformen, zijn verschillende Las Vegas kostuums en een expositie over hoe Elvis muzikanten van vroeger en nu heeft beïnvloed. Voor de toekomstige bezoeker: neem zeker je tijd. Reken op minstens 5 uur eer je alles hebt kunnen bekijken. Het is één van de stops waar je wil blijven hangen en mijmeren op de zovele mooie Elvis nummers. 

Nashville

Je hebt zo van die steden waar je instant verliefd op wordt. Nashville is er zo eentje. Aangezien we hier maar één volle dag zijn, plannen we tijdens het ontbijt onze daguitstap. Om een goed beeld te krijgen van de stad kiezen we eerst voor een ‘trolley’-hop-on-hop-off-toer. Nét als we willen parkeren... slaapt Antoon. Wat nu? Wel, terwijl Antoon slaapt, kunnen we eigenlijk ook àchter een trolley aanrijden, niet? Goed gedacht, maar in de praktijk toch wat anders. Busstops zijn vaak ook alleen voor geautoriseerde voertuigen, wij zijn dit klaarblijkelijk niet. Dan maar trachten het plannetje goed af te lezen om zelf onze ‘old town Nashville’ toer te maken. Wat ons al onmiddellijk opvalt is hoe netjes Nashville is. We rijden langs de country music hall of Fame, een ‘farmersmarket’ (waar ik groenten en fruit voor Antoon kocht), het capitool van Tennessee, een eeuwfeestpark vol geschiedenis op marmeren platen, de Vanderbilt universiteit, een kopie van het Parthenon, we rijden voorbij verschillende platenlabels op ‘Music Row’ en komen voorbij de ‘Marathon Motor Works’ fabriek, vroeger een auto-assemblage, nu een open en gratis museum waar je de sfeer van de autofabriek kan opsnuiven en tegelijk een hippe place to be met winkeltjes, snuisterijen, handwerk, een kunstgalerij en een distillerij. Toevallig is Antoon ook nét wakker geworden. Tijd om te proeven dus. Verschillende distillaten staan op het proeversmenu, van pure moonshine (te vergelijken met de Oostenrijkse schnaps) tot bessenlikeur, mango-chili-likeur en Whiskey. Geproefd, gesmaakt en goedgekeurd. We verorberden nog een Reuben-sandwich en vatten onze ‘old town Nashville’ toer terug aan richting downtown. Tijd om ons te laten onderdompelen in de hoofdstad van de muziek. We wandelen door de hoofdstraat Broadway en worden bedolven onder de country, blues, jazz en rock muziek die live uit alle bars weerklinkt. Nashville is het hart van de muziek, vele muzikanten schreven hier het begin van hun verhaal. Ook Johnny Cash zijn leven en muziek zijn verweven met Nashville. Zijn museum telt zijn levens- en muziekverhaal. Prachtig is de opname waar hij ‘Ragged old Flag’ op poëtische wijze naar voor brengt. Op het einde van de toer bekijken we nog een video waar de hoog bejaarde Cash een cover van ‘Hurt’ brengt (voor de YouTube’ers ‘check it out’). We zouden ons nog bijna laten verleiden om ‘echte’ cowboy boots aan te schaffen, maar de stempel ‘made in China’ doet ons terug bij zinnen brengen.

We sluiten de avond af met een biertje bij de ‘Honky Tonk’-bar van Badass American Kid Rock en werpen nog een laatste blik op de kleurrijk verlichte Broadway boulevard. Nashville, we will be back!