Dallas

Samen onderweg, ditmaal mét Antoon erbij. Onze rondreis starten we in Dallas waar we het huwelijk zullen bijwonen van Gabriela en Antonis.

Inpakken voor drie is helemaal iets anders dan inpakken voor 2. Antoon heeft zijn eigen valies terwijl Dimitri en ik er eentje delen. Gepakt en gezakt vertrekken we op vrijdag 25 oktober richting de luchthaven. Ik maak me wel enigszins zorgen over de vlucht. De laatste weken stuurde Dimitri me al eens een filmpje door van alle mogelijke ‘worst flight ever’-scenario’s van non stop huilende en zeurende baby’s. Help! Hopelijk zal het bij ons meevallen. De trans-Atlantische vlucht tot Chicago was heel relax. Antoon had zijn eigen ‘high in the sky’-bedje. De vlucht van Chicago naar Dallas verliep minder vlot. Net voor de take off wordt iemand onwel op ons vliegtuig. Gevolg: wachten op de artsen - indien het een echt noodgeval zou geweest zijn, zou de persoon in kwestie overleden zijn - en omdat we reeds aan het taxiën waren, zaten we vast in het vliegtuig. Pas twee uur later dan voorzien stijgen we op met een wat humeurige baby. Met een vermanend vingertje en ietwat knorrig babytaaltje laat Antoon weten dat het hem niet zint. Maar ook schattige humeurige baby’s vallen uiteindelijk in slaap. Na bijna 24 uur onderweg komen we aan in Dallas.

‘Rise and shine’ - zo voelt het de volgende dag niet echt aan. Antoon heeft het minste last van de jetlag en ziet er goed uitgeslapen en bovendien goedgehumeurd uit. In de voormiddag doen we inkopen bij warenhuis Kroger. Zowel Antoon als Dimitri zijn onder de indruk. Antoon vindt het winkelkarretje en zijn Halloween ballon geweldig (volgens Dimitri raakte de ballon per toeval in het karretje…), terwijl Dimitri niet weg te slaan is uit de bierrayon. Het blijft ons steeds verbazen hoeveel keuze aan steekbieren en seasonals men hier wel heeft.

Going to the chapel and... ons jasje en dasje zitten goed. Mijn twee mannen keurig in hun blazer klaar voor de kerkdienst en het trouwfeest. De viering was zeer ingetogen en deels in het Latijn. Aangezien Antonis uit Griekenland afkomstig is, werd een deel van de ceremonie volgens de Griekse traditie gehouden. In totaal duurde de viering 3 uur, ietwat anders dan wij gewoon zijn (btw Antoon heeft zich voorbeeldig gedragen). Het avondfeest ging door in de rooftop feestzaal van een hotel met uitzicht op de nachtskyline van Dallas.

Zondag 27 oktober (yeuh, ons Antoontje is 16 maanden vandaag).

We zijn door de newly weds nog uitgenodigd voor hun post wedding brunch in een Tex-Mex restaurant. Op ons to do-reislijstje staat onder andere het George W. Bush presidential Center. Het museum ligt aan de SMU universiteit van Dallas. Zeker de moeite waard om te bezoeken. Een perfecte combinatie van memorabilia, interactie, een zicht op de levensloop van de familie Bush en de jaren van George W als president worden tentoongesteld.

In de late namiddag rijden we nog naar downtown Dallas om een korte impressie te krijgen van de stad. Omdat onze tijd wat kort is, besluiten we (eigenlijk ik met een beetje aandringen ;)) om een koetstocht door de stad te doen. Paardje Daisy en haar menner leiden ons door het ‘oude’ centrum van Dallas. We starten in West End. Rijden langs oude handelspanden, het gerechtsgebouw, de plaats waar president Kennedy werd neergeschoten door Lee Harvey Oswald. We zien het derde hoogste gebouw van Texas, een bank blijkbaar, en eindigen langs het John Fitzgerald Kennedy Memorial. Een sober strak cubusvormig monument. We sluiten de avond af bij ‘Gators’ met een frozen margarita en cajun food.

Hit the road Jack. Onze langste roadtrip gaat van Dallas naar Memphis. Zo’n 700 km. We verlaten de staat Texas en doorkruisen de volledige staat Arkansas om te eindigen in Memphis Tennessee. Onderweg stoppen we nog in een typische diner ‘Country Pride’ waar een leeg gedekt tafeltje een eerbetoon is aan alle gevallen Amerikaanse soldaten.