Holland

Bij het plannen van onze reizen zoekt Dimitri naar Vlaamse - in dit geval ‘groot-Nederlandse’- sporen. Hierdoor belandden we dus in Holland Michigan. De Nederlandse enclave moet vrij groot geweest zijn, naast de stad Holland passeerden we nog Zeeland, Graafschap, Noordeloos en Overisel. Buiten de plaatsnamen en de Nederlands uitziende mensen (groot, blond en blozende wangen) zijn er niet zo veel sporen terug te vinden. Hier en daar een verwijzing naar een klomp, het ‘wooden Shoe restaurant’ en handelszaken met namen als DeVries en Zylstra. We rijden nog langs ‘the Dutch village’, een replica dorpje (zoals Bokrijk) mét een windmolen(tje). Maar het is ‘closed for the season’.

Oak Park

Chicago is gekend voor zijn prachtige gebouwen. Architecturale parels zijn hier terug te vinden. Menig grootmeester in de architectuur heeft hier één of ander gebouw of wolkenkrabber neergezet. Zelfs vandaag nog is Chicago in expansie. We zijn fan van de gebouwen van Frank Lloyd Wright. Zijn meest gekende ontwerp staat in New York, het befaamde Guggenheim museum. In Chicago is dat de ‘Rookery light court’, wat we een aantal jaren geleden bezochten. Na de grote brand in Chicago in 1871 verhuisde de rijkere klasse van Chicago naar het nabij gelegen Oak Park. Oak Park werd zo de eerste buitenwijk van Chicago. Wright zag daar een goede broodwinning in en bouwde daar niet alleen zijn eigen huis annex architectenbureau maar ook tientallen woningen en een kerk, de ‘Unity Temple’. 

Onzen Antoon is in slaap gevallen in de wagen dus Dimitri neemt de ‘self guided tour’ om de -nog steeds dienstdoende - kerk te bezichtigen. De kerk werd gebouwd tussen 1905 en 1908. Wrights’ werk is vooral te herkennen aan het organische design met verwijzing naar de natuur. Hij koos voor duurzaam materiaal en was voor zijn tijd heel innovatief. Wat de kerk zo speciaal maakt, is het terrassysteem van zitbanken zodat iedereen het gevoel had en heeft om vooraan -dicht bij het altaar en de voorganger- in de kerk te zitten. 

Na de lunch bezoeken we zijn huis en architectenbureau. We maken bijna ommekeer door een bijna niet te harden stank. Vlakbij het huis van Wright staat een gigantische Ginkgo biloba boom met daaronder een plakkaat :’What’s that smell?’ Het is herfst, de boom verliest haar vruchten en deze geven een op zijn zachtst gezegd ‘onaangename’ geur af, vooral de platgetrapte stuks. Helaas kan je er niet tussen laveren en staat een vrijwilliger hier en daar ze wat bijeen te harken.

Het huis is, toen de Wrights er woonden, een paar keer aangepast aan de gezinsgrootte. Ongelooflijk hoe alles in detail is afgewerkt. Van ingemaakte kasten tot prachtige sculpturen en glaswerk. Hij ontwierp ook het interieur en -zo laten we ons vertellen- zelfs kledij. Hij was een absolute grootmeester en een van de pioniers van de moderne architectuur. Ook hier weer komen de organische vormen terug in zijn werk. Zijn respect voor de natuur is in dit huis zeer tastbaar omwille van het feit dat hij bij één van zijn uitbreidingen een boom (geen Ginko ;)) liet staan en deze mee in zijn huis integreerde als een soort van kunstig detail. De cliënten beschreven de felbegeerde architect/aannemer als eigenzinnig én prijselijk. In die zin dat het uiteindelijke ontwerp volledig naar zijn hand werd gezet en er weinig rekening werd gehouden met de input van de cliënt. Het uiteindelijke project kostte gewoonlijk dubbel zo veel als wat hij had voorgesteld (wat de kostprijs van bouwen of verbouwen betreft, is dat vandaag de dag overigens niet anders). 

Oak Park is niet alleen bekend voor Wrights’ architectuur, maar het is ook de geboorteplaats van Ernest Hemingway. Aangezien Antoon opnieuw in slaap is gevallen is, bezoek ik zijn geboortehuis. Er zijn geen extra bezoekers voor de rondleiding van 16u dus krijg ik een privé-toer doorheen zijn geboortehuis. Het huis is minder modern dan Wrights’ ontwerpen (Wright verfoeide dit soort van victoriaanse huizen wegens té Europees en weinig karakter) maar was wel het eerste huis met elektriciteit in Oak Park en was voorzien van sanitair. Niettegenstaande Hemingway maar tot zijn 6 jaar in dit huis heeft verbleven, beschrijft de gids de grote invloed dat dit huis en zijn bewoners heeft nagelaten op de schrijver in zijn later werk.